Elk jaar als het herfst is sta ik met verwondering te kijken naar de vallende bladeren. Hoe ze naar beneden dwarrelen, hoe ze worden meegenomen door de wind. Ik raap bladeren op en droog ze thuis tussen een oud telefoonboek. De mooie kleuren of de vorm kunnen me roeren.
Keer op keer zeg ik tegen mezelf dat ik die mooie vormen en kleuren ga omzetten in een kunstzinnig werk.
Nu heb ik het ook echt gedaan. De walnotenboom van de buren liet zijn mooie bladeren vallen.
Dat blad was de basis voor dit stilleven.
Met plezier heb ik het geschilderd.
juuzkunsten 