Tijdens een bezoek aan het Chasse in Breda werd ik verrast door het mooie werk van Johanna Schweizer.
Haar gehaakte, soms mansgrootte mythische wezens hangen daar naakt aan de muren.
Vreemde wezens, vreemde kleuren. Graag wil ik ze in de ogen kijken.
Jammergenoeg hangen ze daar te hoog voor.
Ze zijn nog te zien t/m 20 maart 2019.
Dank je wel Danielle voor je mooie recensie van ‘Trollen dansen niet’.
http://booksandwords.be/Trollen-dansen-niet-Shirley-Gast-en-Judith-Zijtregtop/
Vorig weekend waren de Handwerk en Quiltdagen in de Brabanthallen in Den Bosch.
Met gemengde gevoelens ging ik daar naar toe om mijn textiele werken te laten zien. Ik wist niet wat ik kon verwachten. Ik heb verrassend leuke dagen gehad, leuke contacten opgedaan, mooie textiele kunstwerken gezien en fijne complimenten gehad.
In een deel van de hal waren stands met verkoop van allerlei textiele materialen. Sommige stands gaven ook workshops zodat je de materialen uit kon proberen.
In een ander deel van de hal was een mooie tentoonstelling ingericht van textielkunstenaars.
De ingezonden werken voor de textielwedstrijd werden uitgebreid gepresenteerd in weer een ander deel van de hal.
Ik heb mijn ogen uitgekeken, naar alle textiele materialen en kunstwerken maar ook naar alle mensen.
Deze foto geeft een kleine indruk van de de kunstwerken die ingeleverd zijn voor de textielwedstrijd.
Ook mijn schaal staat er tussen. Helaas was mijn inzending niet de beste. De diversiteit van de inzendingen was heel groot.
In het tentoonstellingsgedeelte zag ik deze kleine portretjes van Lia de Jonghe. Ik ben er helemaal van onder de indruk. Ik vind ze krachtig, indrukwekkend, levendig, mooi!!
Van 15 t/m 17 november zijn de
Ik ga naar dit event om mijn textiele werk aan het publiek te laten zien.
Natuurlijk ben ik benieuwd hoe het publiek gaat reageren op mijn textiele werk en natuurlijk ben ik benieuwd naar wat ik voor mooie kunstwerken ga zien.
Ik laat me verrassen.
Op naar Den Bosch!!
Vandaag heb ik een bezoek gebracht aan het Kinderboekenmuseum.
Ik ben er blind binnengelopen en werd verrast door de mooie illustraties van Thé Tjong-Khing.
Hij maakt in het zwart zoveel nuances, schitterend gewoon.
Ik heb foto’s gemaakt van illustraties die horen bij het door Els Pelgrom geschreven boek: Kleine Sofie en Lange Wapper.
Ze hebben in het museum een grote galerij met schilderijen van schrijvers.
Het zijn er teveel om hier te laten zien. Ik heb mijn ogen uit gekeken.
Hier zie je de portretten van Charlotte Mutsaers (getekend met krijt op papier door Dorinde van Oort in 1991) en Nannie Kuiper (geschilderd met acryl op doek doorPhilip Hoffman in 2006).
Dit filmpje is een kort overzicht van bijna twee jaar zelfportretten schilderen.
Ik heb mezelf de vraag gesteld hoe ik mezelf kan schilderen puur vanuit mijn emotie.
Het was een bijzondere proces waar ik zelf van genoten heb.
Shirley Gast en ik zijn geïnterviewd door prentenboeken.nl
We zijn heel blij met het interview.
Kijk op onderstaande link voor het hele interview.
http://www.prentenboek.nl/trollen-dansen-niet-prentenboek-debuut/
Het meisje met de spillebeentjes
Ze was van huis weggelopen toen mamma haar gouden lokken wilde knippen en nu balanceerde ze op een paars geschilderd parkeerdek op mamma’s rode pumps.
‘Mijn meisje,’ had mamma ooit gezegd toen zij haar haren borstelde en er kunstbloemen doorheen weefde die zij altijd droeg.
Mamma was vaak niet thuis, vooral ’s nachts. Dan moest ze werken, zei ze. Zij vergat macaroni met kaas klaar te maken hoe vaak en lief ze het ook op een briefje vroeg. Het meisje at likkaakjes en dronk water uit de kraan.
Het buurjongetje met wie ze wel eens speelde zei dat ze gekke beentjes had. Als ze van de trap viel zag mamma haar gekneusde enkels niet. De kinderen van de galerij riepen ‘brekebeen’, maar dat hoorde mamma niet als zij sliep.
Vanmorgen was mamma vroeg haar kamer binnengekomen. Bloed liep over haar gezicht en op haar hoofd zaten kale plekken.
‘Je haar,’ zei ze, ‘ik heb je haar nodig.’ In haar hand hield ze de keukenschaar. Tussen haar benen en op mamma’s pumps was ze naar buiten gestuiterd.
Op het paarse parkeerdek trok ze aan de draden van haar rokje en haar trui die steeds korter werden. De rafels bood ze aan voor een likkaakje. Geen voorbijganger keek haar aan.
De volgende morgen werd ze koud aangetroffen, in een hoekje op haar spillebeentjes die afbraken toen ze werd opgetild. Er werd gefluisterd dat ze altijd al een brekebeentje was geweest.
De hemel gloeide dieporanje voor het meisje. Zij voelde zijn saluut niet.
Tekst: Mili van Veegh
Illustratie: Judith Zijtregtop
Vanmorgen was ik op de basisschool in Standdaarbuiten.
De kunst en cultuur route Moerdijk wil graag de jeugd bij hun evenement betrekken.
Vanuit die gedachte hebben ze aan mij gevraagd of ik het, door mij geïllustreerde, prentenboek ‘Trollen dansen niet’ kwam voorlezen.
Ik mocht voorlezen voor de groepen 1/2.
De eerste groep kleuters zat zeer gecentreerd te luisteren. Zij waren een heerlijk publiek.
Na het voorlezen wilden ze weten of ik snel klaar was met tekenen.
Heeft Tika moeten zoeken naar de Elfen?
Vond Tika het niet eng zo alleen in het bos?
Waarom schrokken de Elfen van Tika?
De tweede groep was de kleurplaat aan het kleuren toen ik binnenkwam.
De kleuters keken me met grote ogen aan.
Ze mochten in de kring gaan zitten om te luisteren naar het verhaal van Tika.
De kleuters vonden het interessant dat ik de kleurplaten heb getekend waaraan zij graag verder wilden kleuren.
Deze kleurplaat is nog niet af maar ik mocht hem al wel fotograferen.
Ik heb genoten van deze ochtend!!
Alle kleurplaten worden opgehangen in De Standaert, Timberwolfstraat 5 in Standdaarbuiten.
Op 8,9 en 15 september 2018 zijn ze daar te zien van 11.00 uur tot 17.00 uur.
Ik hoop dat de kleuters komend weekend naar hun kleurplaat komen kijken met hun vader en moeder, broers, zussen, opa’s en oma’s.
Natuurlijk kun je daar ook ander illustratief werk van mij zien!
Komen jullie ook?
